Ελιa και όχι Ελιά! Ένα τυχαίο τυπογραφικό λάθος που εντελώς συμπτωματικά μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά σκέψεων…και ερωτημάτων.
Μπορεί άραγε το Ελληνικό στοιχείο της Ελιάς να συνδεθεί με κάτι ξένο; Αν ναι, τι θα είναι αυτό, πως θα γίνει αυτό, και το πιο σημαντικό, έως που μπορεί να φτάσει;
Δεν θα ήταν περίεργο να σκεφτούμε, ότι όταν αναφέρουμε τον όρο ελιά σε κάποιον μη Έλληνα, το μυαλό του θα πάει αμέσως στην Ελλάδα...ή μήπως όχι;
Ελιές έχουν και η Ισπανία, η Ιταλία, η Τουρκία (ναι καλά διαβάζετε! εξάλλου στους λέβητες βιομάζας καίμε το δικό τους κουκούτσι…μέχρι και bonzai φτιάχνουν), πλέον η Τυνησία και γιατί όχι, οποιαδήποτε χώρα μπορεί να υποστηρίξει σε εδαφολογικές και καλλιεργητικές φροντίδες την καλλιέργεια της ελιάς. Ακόμα πιο δυνατά στο παιχνίδι μπαίνουν οι χώρες που απλώνουν το ιστό τους στην παγκόσμια αγορά (αν μπορώ να το καλλιεργήσω στην χώρα μου με φθηνότερο κόστος γιατί να το εισάγω από άλλους). Μία από αυτές είναι και η Κίνα με το γνωστό πλέον moto…''Οι Κινέζοι πρώτα αντιγράφουν, και κατόπιν διορθώνουν''. Και όχι μόνο οι Κινέζοι...
Άρα λοιπόν Ελιά ίσον Ελλάδα ή μήπως Ελιά ίσον ένα προϊόν το οποίο κάποιοι άνοιξαν τα μάτια τους και προσπαθούν να το πάνε σε άλλο επίπεδο, παρακολουθώντας φυσικά στενά τις ανάγκες τις αγοράς και της ζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο. Ας μην μπλέξουμε στην κουβέντα για την ώρα το κεφάλαιο της μεταποίησης.
Θέλουμε λοιπόν αυτόν τον ανταγωνισμό; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε; Μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι της παγκόσμιας αγοράς και κυρίως, σε λίγα χρόνια από τώρα θα αποτελεί η ελιά σήμα κατατεθέν του Ελληνικού στοιχείου;
Δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είχε άμεση σύνδεση χωρίς κάποια προϊστορία, η οποία μας έφτασε ως εδώ. Δεν θα μπορούσαμε καν να συζητάμε για το μέλλον, αν δεν κάναμε πρώτα μια αναδρομή στο παρελθόν, να θυμηθούμε έστω πως συνδέθηκε αυτό το ευλογημένο δέντρο στην πάροδο των χρόνων με το Ελληνικό στοιχείο. Πως μεγάλωσε γενιές και γενιές, πως άντεξε ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς, πως έχει αφήσει πλέον, μόνο ερείπια σε περιοχές οι οποίες είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη βιομηχανική ανάπτυξη, πως επηρέαζε όλο τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, πως αυτός ο κύκλος έκλεισε και θα ανοίξει ένας καινούριος με νέους ορίζοντες….συμβατούς στα τωρινά δεδομένα, στις σημερινές απαιτήσεις, πως λοιπόν η ελιά θα μπορούσε να γίνει ελιa!
Η ιστορία της ελιάς στην Ελλάδα μετράει από των αρχαιοτάτων χρόνων καθώς με μια σύντομη αναδρομή μπορούμε να συναντήσουμε στοιχεία της στον αθλητισμό (Ολυμπιακούς αγώνες), τις τέχνες , μέχρι σε ιερατικά σύμβολα, και φυσικά το εμπόριο που άκμαζε τότε στην Μεσόγειο (ναι οι Ισπανοί μάθανε την Ελιά από την αρχαία Ελλάδα !). Απέκτησε επιπλέον ρόλους μέσα από τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, και τον πολιτισμό (σήμα κατατεθέν της Ελλάδας)…
Κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε τα καλοκαίρια τουρίστες σε Ελληνικά νησιά, να χορεύουν
μπάλος, μεθυσμένοι από την γεύση του ούζου και απολαμβάνοντας greek salad με ελαιόλαδο έξτρα παρθένο βιολογικό (κρατήστε το αυτό). Ωωωω ναι, κάποιοι πιο τολμηροί αγοράζουν πλέον σπίτια, χωράφια, μαζεύουν οι ίδιοι ελιές, παράγουν το δικό τους λάδι, απολαμβάνουν τον Ελληνικό τρόπο ζωής, τον ήλιο, την θάλασσα, ακόμα και τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας ,στα οποία συμμετέχουν, ίσως να έχουν και κάποιες άκρες ώστε να επενδύουν έξυπνα στον αγροτουρισμό. Φωνάζουν με λίγα λόγια, οργανωμένα group από την εκάστοτε περιοχή τους για ένα αξέχαστο tour σε Ελληνικό νησί με Greek nights, χορούς, πανηγύρια, τους ξεναγούν στα χωράφια που αγοράσανε, να δούνε τα ελαιόδεντρα, τους μπαξέδες, τα μουσεία, την θάλασσα, να δούνε πως είναι να ζεις σαν Έλληνας….
Κάπως έτσι φτάνουμε σιγά σιγά, από την ελιά στην ελιa!!
Το ελαιόλαδο όμως, ως προϊόν είναι αναγκασμένο να ακολουθεί της τάσεις της αγοράς. Έξυπνο θα ήταν λοιπόν, να το συνδέσουμε ακόμα πιο δυνατά με το Ελληνικό στοιχείο ώστε να το διατηρήσουμε τα επόμενα χρόνια ως φίρμα και προίκα μας. Δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι για τις σημερινές ανάγκες του υπερκαταναλωτισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, έρχεται η εκμηχάνιση της γεωργίας ( πχ, αχανής γραμμικές καλλιέργειες Τυνησίας), η μεταποίηση, η αποθήκευση, η τυποποίηση, οι εξαγωγές, ώστε να δώσουν ηχηρές απαντήσεις ως διεκδικητές ενός προϊόντος το οποίο μπορούν πλέον, να το διεκδικήσουν με βάση τους νόμους της αγοράς υπό ίσους όρους. Αυτό σημαίνει μεγάλη παραγωγή, εντατική καλλιέργεια κ.λπ. Πράγμα που οδηγεί αμέσως αμέσως, στην χρήση πολλών λιπασμάτων, διαφόρων φυτοπροστατευτικών παρασκευασμάτων και φυσικά φυτοφαρμάκων...με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στην αγορά όμως, υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι ενδιαφέρονται για ποιότητα και όχι για ποσότητα, ειδικά όσον αφορά την κατανάλωση. Βιολογικό ελαιόλαδο με λίγα λόγια, το οποίο δεν μπορεί να το παράγει κανείς, αν δεν έχει συναίσθηση του τι σημαίνει αειφόρος και πράσινη ανάπτυξη. Αυτό να σημειώσω έχει άμεση σχέση και με το κόστος παραγωγής, καθώς υπάρχουν τρόποι (βιολογικοί) να πετυχαίνουμε αποδόσεις στις καλλιέργειες μας! Δύσκολο μεν, ακατόρθωτο δε, καθώς η βιολογική καλλιέργεια αποτελεί και με αποδείξεις, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν. Οι Ελληνικές ποικιλίες εξάλλου διαχρονικά, ''νικάνε'' κατά κράτος κάθε νέο είδος που μέχρι τώρα παρουσιάζεται….
Είπαμε, οι ''Κινέζοι'', πρώτα αντιγράφουν και μετά διορθώνουν, και ίσως η προφανής λύση για την ελιά στον Ελλαδικό χώρο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, να είναι να παραμείνουμε γνήσιοι και αυθεντικοί, όπως ακριβώς άντεξε το δέντρο τόσα χρόνια, με γνώση από το παρελθόν, χαράζοντας νέα πορεία για το μέλλον που ακολουθεί….
Γράφει για το Αγροτών Ανάγνωσμα blog
Βούρος Γεώργιος
Γεωπόνος ΤΕ
Μπορεί άραγε το Ελληνικό στοιχείο της Ελιάς να συνδεθεί με κάτι ξένο; Αν ναι, τι θα είναι αυτό, πως θα γίνει αυτό, και το πιο σημαντικό, έως που μπορεί να φτάσει;
Δεν θα ήταν περίεργο να σκεφτούμε, ότι όταν αναφέρουμε τον όρο ελιά σε κάποιον μη Έλληνα, το μυαλό του θα πάει αμέσως στην Ελλάδα...ή μήπως όχι;
Άρα λοιπόν Ελιά ίσον Ελλάδα ή μήπως Ελιά ίσον ένα προϊόν το οποίο κάποιοι άνοιξαν τα μάτια τους και προσπαθούν να το πάνε σε άλλο επίπεδο, παρακολουθώντας φυσικά στενά τις ανάγκες τις αγοράς και της ζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο. Ας μην μπλέξουμε στην κουβέντα για την ώρα το κεφάλαιο της μεταποίησης.
Θέλουμε λοιπόν αυτόν τον ανταγωνισμό; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε; Μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι της παγκόσμιας αγοράς και κυρίως, σε λίγα χρόνια από τώρα θα αποτελεί η ελιά σήμα κατατεθέν του Ελληνικού στοιχείου;
Δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είχε άμεση σύνδεση χωρίς κάποια προϊστορία, η οποία μας έφτασε ως εδώ. Δεν θα μπορούσαμε καν να συζητάμε για το μέλλον, αν δεν κάναμε πρώτα μια αναδρομή στο παρελθόν, να θυμηθούμε έστω πως συνδέθηκε αυτό το ευλογημένο δέντρο στην πάροδο των χρόνων με το Ελληνικό στοιχείο. Πως μεγάλωσε γενιές και γενιές, πως άντεξε ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς, πως έχει αφήσει πλέον, μόνο ερείπια σε περιοχές οι οποίες είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη βιομηχανική ανάπτυξη, πως επηρέαζε όλο τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, πως αυτός ο κύκλος έκλεισε και θα ανοίξει ένας καινούριος με νέους ορίζοντες….συμβατούς στα τωρινά δεδομένα, στις σημερινές απαιτήσεις, πως λοιπόν η ελιά θα μπορούσε να γίνει ελιa!
Η ιστορία της ελιάς στην Ελλάδα μετράει από των αρχαιοτάτων χρόνων καθώς με μια σύντομη αναδρομή μπορούμε να συναντήσουμε στοιχεία της στον αθλητισμό (Ολυμπιακούς αγώνες), τις τέχνες , μέχρι σε ιερατικά σύμβολα, και φυσικά το εμπόριο που άκμαζε τότε στην Μεσόγειο (ναι οι Ισπανοί μάθανε την Ελιά από την αρχαία Ελλάδα !). Απέκτησε επιπλέον ρόλους μέσα από τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, και τον πολιτισμό (σήμα κατατεθέν της Ελλάδας)…
Κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε τα καλοκαίρια τουρίστες σε Ελληνικά νησιά, να χορεύουν
μπάλος, μεθυσμένοι από την γεύση του ούζου και απολαμβάνοντας greek salad με ελαιόλαδο έξτρα παρθένο βιολογικό (κρατήστε το αυτό). Ωωωω ναι, κάποιοι πιο τολμηροί αγοράζουν πλέον σπίτια, χωράφια, μαζεύουν οι ίδιοι ελιές, παράγουν το δικό τους λάδι, απολαμβάνουν τον Ελληνικό τρόπο ζωής, τον ήλιο, την θάλασσα, ακόμα και τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας ,στα οποία συμμετέχουν, ίσως να έχουν και κάποιες άκρες ώστε να επενδύουν έξυπνα στον αγροτουρισμό. Φωνάζουν με λίγα λόγια, οργανωμένα group από την εκάστοτε περιοχή τους για ένα αξέχαστο tour σε Ελληνικό νησί με Greek nights, χορούς, πανηγύρια, τους ξεναγούν στα χωράφια που αγοράσανε, να δούνε τα ελαιόδεντρα, τους μπαξέδες, τα μουσεία, την θάλασσα, να δούνε πως είναι να ζεις σαν Έλληνας….
Κάπως έτσι φτάνουμε σιγά σιγά, από την ελιά στην ελιa!!
Το ελαιόλαδο όμως, ως προϊόν είναι αναγκασμένο να ακολουθεί της τάσεις της αγοράς. Έξυπνο θα ήταν λοιπόν, να το συνδέσουμε ακόμα πιο δυνατά με το Ελληνικό στοιχείο ώστε να το διατηρήσουμε τα επόμενα χρόνια ως φίρμα και προίκα μας. Δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι για τις σημερινές ανάγκες του υπερκαταναλωτισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, έρχεται η εκμηχάνιση της γεωργίας ( πχ, αχανής γραμμικές καλλιέργειες Τυνησίας), η μεταποίηση, η αποθήκευση, η τυποποίηση, οι εξαγωγές, ώστε να δώσουν ηχηρές απαντήσεις ως διεκδικητές ενός προϊόντος το οποίο μπορούν πλέον, να το διεκδικήσουν με βάση τους νόμους της αγοράς υπό ίσους όρους. Αυτό σημαίνει μεγάλη παραγωγή, εντατική καλλιέργεια κ.λπ. Πράγμα που οδηγεί αμέσως αμέσως, στην χρήση πολλών λιπασμάτων, διαφόρων φυτοπροστατευτικών παρασκευασμάτων και φυσικά φυτοφαρμάκων...με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στην αγορά όμως, υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι ενδιαφέρονται για ποιότητα και όχι για ποσότητα, ειδικά όσον αφορά την κατανάλωση. Βιολογικό ελαιόλαδο με λίγα λόγια, το οποίο δεν μπορεί να το παράγει κανείς, αν δεν έχει συναίσθηση του τι σημαίνει αειφόρος και πράσινη ανάπτυξη. Αυτό να σημειώσω έχει άμεση σχέση και με το κόστος παραγωγής, καθώς υπάρχουν τρόποι (βιολογικοί) να πετυχαίνουμε αποδόσεις στις καλλιέργειες μας! Δύσκολο μεν, ακατόρθωτο δε, καθώς η βιολογική καλλιέργεια αποτελεί και με αποδείξεις, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν. Οι Ελληνικές ποικιλίες εξάλλου διαχρονικά, ''νικάνε'' κατά κράτος κάθε νέο είδος που μέχρι τώρα παρουσιάζεται….
Είπαμε, οι ''Κινέζοι'', πρώτα αντιγράφουν και μετά διορθώνουν, και ίσως η προφανής λύση για την ελιά στον Ελλαδικό χώρο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, να είναι να παραμείνουμε γνήσιοι και αυθεντικοί, όπως ακριβώς άντεξε το δέντρο τόσα χρόνια, με γνώση από το παρελθόν, χαράζοντας νέα πορεία για το μέλλον που ακολουθεί….
Βούρος Γεώργιος
Γεωπόνος ΤΕ
Για ανάγνωση αρθρογραφίας του Αγροτών Ανάγνωσμα blog